பொங்கல் பண்டிகை என்பது உழவர் பண்டிகை. அது இயற்கை சார்ந்த பண்டிகை. வயல்களில் உழைக்கும் மக்கள் சூரியனுக்கும் மாடுகளுக்கும் நன்றிசொல்லும் கொண்டாட்டமாகும்[1]. உழவுத் தொழிலில் ஈடுபடும் உழவன், தன்னிடமிருந்த விதையைப் பூமியில் தூவியது முதல் அது பயிராக வளர்ந்து பலன் தருவதுவரை அதனைத் தன் கண்ணுக்குக் கண்ணாகக் காத்துவருகிறான். தான் விதைத்த சிறுவிதை தன் கண்ணெதிரே பூத்துக் குலுங்கிக் காய்த்துக் கனிந்து நிற்பதைக் காணும்போது அவன் உள்ளம் பெருமிதமடைகிறது. அதனால்தான், அவன் தனது விளைச்சலைப் பொங்கலாய்க் கொண்டாடினான்[1].

​

இயற்கையின் முக்கியத்துவத்தை அன்றே மக்கள் உணர்ந்திருந்தார்கள். நெய்தல் நிலத்தின் தெய்வமாக மழையைப் பழந்தமிழர் வணங்கினர். பாலை நிலத்தவர் கதிரவனை வழிபட்டனர். சிலப்பதிகாரத்தில்வரும் மங்கல வாழ்த்தில், நிலவும் கதிரவனும், மழையும் போற்றப்படுகின்றன. திருக்குறளில் கடவுள் வாழ்த்தைத் தொடர்ந்து வான்சிறப்பு வலியுறுத்தப்படுகிறது. சிலப்பதிகாரத்தில் இந்திர விழாபற்றிக் குறிப்பிடும்போது, அதனை இளவேனில் காலத்தைச் சுட்டும் வசந்த விழா என்றும் குறிப்பிடுவதுண்டு.

​

தமிழ் மக்கள் பொங்கல் விழாவை ஆரவாரமற்ற நிலையில் இயல்பாகக் கொண்டாடுகின்றனர். உழவர்கள் மழையின் உதவியால் ஆடி மாதம்முதல் உழைத்துச் சேர்த்த நெல்லை மார்கழியில் வீட்டிற்குக் கொண்டுவந்து, தமது உழைப்பின் பயனை நுகரத் தொடங்கும் நாளையே நாம் தைப்பொங்கல் என்போம். தை மாதத்தின் முதல் நாளே அறுவடைத் திருநாளாகும். அறுவடைத் திருநாளைச் சில ஐரோப்பிய நாடுகளும், சீனா, ஜப்பான், பிலிப்பைன்ஸ் போன்ற நாடுகளும் கொண்டாடிவருகின்றன. பெயரில் மாற்றம் இருப்பதைப் போலக் கொண்டாடும் முறையிலும் வேறுபாடு உள்ளது. எது எப்படி இருப்பினும் கொண்டாட்டத்தின் நோக்கம் என்பது ஒன்றாக உள்ளது[2]. அடுத்து, பொங்கல் விழா எவ்வாறு நடைமுறையில் கொண்டாடப்படுகிறது என்பதைப் பார்க்கலாம்.